کد مطلب:300619 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:237
خط مشی ها
اندیشمندان ما بی شك خط مشی های اندیشیده را تعقیب می كنند ولی باید پرسید آیا روش ها به گونه ای هست كه بتوان گفت اندیشمندان بسیارند؟ چه بسیار كه راهی را طی می كنیم بدون اینكه بدانیم فرجام ما كدام است و سرانجام ما چیست؟ ما راهی را تعقیب می كنیم كه خواسته آنی و امروزی ما را تامین كند اما اینكه در پس آن واقعه چه باشد برای ما كمتر مطرح است. و یا در همه موارد آرزو می كنیم دیگران راهی را برای ما هموار كنند و ما به طی مسیر، در طریق آن بپردازیم اما اینكه خود نیز بكوشیم آن را تحلیل و سبك و سنگین كنیم برای ما مطرح نیست.
ظاهر و باطن ما خدا كند كه دوگونه و چندگونه نباشد. اگر كبوتر مسجدیم لااقل توی دریا نباشیم. اگر مدعی داشتن اسلامیم، كفر باطن را به اسم اسلام عیان نكنیم. و بالاخره اگر برای خود مسوولیتی را احساس می كنیم، زندگی را با بی تفاوتی نگذرانیم.
اگر از حد تعارف و تحذیر بگذریم باید اذعان كنیم كه وضع درونی ما چندان تعریفی هم ندارد. ساخته و پرورده، هدفی و در مسیر نیستیم. در عین طرد استضعاف، مستضعف می شویم. و در عین طرد استثمار در مسیر آن هستیم. نابسامانیهای ظاهری و باطنی در ما بسیار
است ولی احساس كاذبی از خوشبختی داریم. كارها همه نابسامان است ولی ما خود را سر و سامان یافته می بینیم.
ما را و به خصوص بانوان و مادران را وظایفی سنگین در پیش است. وظایفی كه سهل انگاری در انجام آن علاوه بر عقوبت خداوندی خسران دنیا در پی دارد. ما گمان داریم با ظاهری انقلابی همه كارها دیگر تمام است. من ناگزیرم هشدار دهم كه بخشی از راه طویلی كه می بایست طی شود طی شده، گامها و مراحل دیگری در پیش است كه باید طی شود.
ما عادتا خوش باور و ظاهربین بار آمده ایم. فكر می كنیم با اسكلت سازی می توان بنائی را خانه انگاشت و در آن مسكن گزید- غافل كه تا بنا تعمیر نشود و سوراخ و درزهای آن گرفته نشود امكان زندگی توام با آسایش در آن نیست. موریانه ها در درزهای آن لانه می كنند. بادهای سوزان از روزنه ها، زندگی را بر ما دشوار می سازد.